Orta Sehpam, Değiş, Dönüş!

ZORLUK DERECESİ

ÖNCE - SONRA

NERDEN ÇIKTI

Diyorum ya, öğrenci evinden kalma çok şeyimiz var... Ben eşyaları kolay atabilen bir insan değilim, ama onlardan sıkılıyorum... Onlardan sıkılmasam verdikleri havadan sıkılıyorum. Canım başka bir tarzı çözmek, ayrıştırmak, analiz etmek ve tamamen hakim olup kullanılmış bir mendil gibi onu da bir köşeye atıvermek istiyor. Evime sorun, çok riyakar, çok güvenilmezim bu konuda...

Sehpalarımız vardı.. Hikayeleri vardı o sehpaların. İki arkadaşımız önce aşık oldu, sonra birlikte yaşamaya başladı, birinin eşyalarının bir kısmı boşta kaldı, biz o sırada yeni bir eve taşındık, ev eşyalarımıza büyük geldi, belki biraz da büyüdük o sırada bilemiyorum, orta sehpamız ve eskortları geliverdi. Ama en sevimsiz sarı-kahve tahta rengideydiler... Göz yumduk. Üstüne kahvemizi koyuyorduk, kitaplarımızı koyuyorduk. Bira şişelerini bardak altlığı olmadan gezdirdiğimiz günlerdi. Sonra biraz daha büyüdük. Hep büyüyoruz zaten niyeyse... Neyse, 37 ekran televizyon olmaz dedik, çünkü artık televizyon seyrediyorduk... Güzel, büyük bişey alalım dedik. Biz büyüdük, o da büyüsün... Ben "kat'iyyen" izin vermedim o yeni televizyonun boş bir duvarın önünde durmasına, bir tv ünitesi çizdim, gittik yaptırdık... Maun ve beyaz lake... füme camları bile vardı! E ama orta sehpanın bebek kakası rengi ne olacaktı? "Ikea'da" dedi bir kaç ses birden, "çok güzel, hem de çok ucuz orta sehpalar var, görsen bayılırsın..." Bakıştık sehpayla.. "Yok" dedim, "bu sehpa kalsın"... Hı üstündeki yuvarlak yuvarlak bardak izleri gitti zımparalayınca ama o hala daha önce yaşadığı evlerin, tanık olduğu dostlukların, sabahlamaların, sıçtın mavilerinin, üstünde çalışılan arkadaş notlarının, yenen uyduruk pizzaların, evimize giren çıkan herkesin herkesin izini taşıyor... Vazgeçmemeyi tercih ettim işte... Sebebi bu :)

MALZEMELER

-Standart orta boy, orta sertlikte bir boya fırçası (Bu işte kullanıp atmaya hazırlıklı olun)
-Pelesenk rengi (biliyorum tamam!) yat verniği/vernikli ahşap koruyucu (Cuprinol, Bauhaus)
-Zımpara (orta-sert)
-Sehpa
-Duvar kağıdı
-Sehpa ölçüsünde kesilmiş cam

ADIM ADIM
Zımparalama: Güzel havalandırılabilir ve tozların kolayca temizleneceği bir alana alın sehpayı/masayı/neyi dönüştürüyorsanız... Sonra zımparayı elinize oturacak boyutta kesin, başlayın zımparalamaya... Güzel zımparalayın, bütün vernik çıksın, sehpanın parlayan hiç bir yeri kalmasın, ağacına dokunana kadar zımparalayın. Sonra sehpayı güzelce silin, ortamdaki tüm zımpara tozlarını temizleyin ki yeni verniğin üstünde baloncuk gibi izler olmasın.
Vernikleme: Fırçanızı renkli yat verniğine daldırın, verniğinizden çekinmeden bolca alın. Sehpanın üstünü ağacın damarları yönünde (benimki boyunaydı) vernikleyin/renklendirin. Fırçanın orta sertlikte olma sebebini bu noktada anlayacaksınız. Fırçanın kılları verniği homojen dağıtmayacak. Leziz bir ağaç efekti oluşturacak... Fondaki damarlara yenilerini eklemiş olacaksınız. İlk katın dokunabileceğiniz kadar kurumasını bekleyin, kullanacağınız yat verniğinin üstünde de yazar, ama yarım saat sürmeyecektir. Bir kat daha atın... Bırakın 24 saat kurusun. Hı o fırçayla da hiç uğraşmayın tinerdi minerdi.. Atın gitsin.. Sinir etti beni!
Süslemece -completely optional-: Bir süre kullandık sehpamızı, yalancı -ama çok inandırıcı- ağaç desenleriyle... Sonra bir gün salonun bir duvarını duvar kağıdı kapladım. Aradan bir kaç ay geçti. "Hmm" dedim bir sehpaya bir duvara bakarak. O anladı zaten o sırada niyetimi, ama mutluydu. Görmüş geçirmiş ve mutlu bir sehpa zaten benimki... "E hadi madem" dedi, hemen hevesle gittim kalan duvar kağıdı parçalarımı aldım. Üstüne uygun bir parça kestim, bir cam kestirdim, en sevdiğim kitaplarımı, Bodrum'da Denizyıldızı'ndaki çocukla muhabbet ede ede aldığım denizkabuklarını çıkardım, seçtim aralarından... Sonra çiçeğimin saplarını verev verev kestim, plastik şişeden bozma vazomun içine bir kesme şeker attım, aspirin mi atsaydın acaba diye endişelendim bir kaç saniye, sonra geçti... Bunlar hep optional biliyorsunuz değil mi? :)