Quatrefoil Paint Chip Art - Boya Kataloğundan Grafik Sanata

The inspiration is...

When I bought this frame on a whim it had a picture of Marilyn Monroe in it and looked extremely chic in a sleek and Hollywood Glam way – You guys know I’m a sucker for Hollywood Glam. Yet when I brought it home I felt whatever photo I put in it would not give off the same vibe. Yup, I know we can’t all look that good. I do not resent the contrast, but give me a break, I’m human enough to regret it =)

Well, anyway, with the B&W photo option out, I decided to make up some graphic art that won’t strain the eye and keep it moving along similar colored objects. Then I found my inspiration here, the ombre herringbone paint chip art made by the amazing Steph from HouseStuffWorks! I could not imitate it completely, because, well I am a bit obsessive when it comes to DIY. So I went for a “Quatrefoil meets Morrocan tile” design which I cannot seem to get enough of these days, but you see the options are endless here:  You can collect rainbow colored paint chips for a kid’s room (or my kitchen for that matter =P ); or go for shades of dark blue on a metallic paper background with a fish scale design – we’ll get to the issue of fish scales, I promise ; ) Yet the essence of the project –that it is for FREE! – remains true!

Click "Devamı" below for tutorial.

Nerden çıktı?

Ne zamandır boş duran canım çerçevemin içine fotoğraf koyasım hiç gelmiyordu. Gözü yormayacak, salondaki diğer renklerle uyum sağlayacak grafik bir desen uydurmak istiyordum. Sonra House Stuff Works'ten Steph'in yaptığı bu muhteşem ilham kaynağını buldum. Gittim Bauhaus’a, sevdiğim renklerde boya örneklerinin olduğu küçük kartonları topladım. Farkındasınız di mi? Renk ve desen seçimi sınırsız: Bir çocuk odası (veya benim mutfağım =D ) için gökkuşağı teması da benimseyebilirsiniz; koyu mavi tonlarını derleyip toplayıp metalik bir fon üstünde balık pulları da oluşturabilirsiniz – Bu balık pulu meselesine yakında geleceğiz ;) Temel tek bir nokta var, bu sınırsız renk opsiyonları karşılığında cebinizden beş kuruş çıkmayacak!

Örneği aynen kopyalamayı bünyem kabul etmediği için başladım geometrik şekiller çiziktirmeye. Kareler? Olmaz! Üçgenler? Bu da değil! Daireler? Çok sıradan! Farklı bir şey istiyordum, insanlar mutlu olsun istiyordum =P

Sonra aklıma bu ara formuna fena takıldığım Fas çinileri geldi…

Yapılışına göz atmak için alttaki "Devamı" linkine tıklayın.

Cupcake Bere Yapımı – How to Knit the Mademoiselle Cupcake Beret

Geçtiğimiz yıl bu berelerin örgü ören anneler camiasında ne kadar meşhur olduğunu, anneniz bu gizli cemiyetin üyesi ise fark etmişsinizdir. Bana – Fiona ve Marianna ile aynı anda - siyahı, pembesi, kahverengisi ve krem rengi geldiğinde bu berenin eli şiş tutan anneler arasında geçen yılların spiral atkı-fularları kadar ciddi bir epidemiye dönüştüğünü korkuyla algıladık. Ve fakat duruma müdahale etmek için artık çok geç olmuştu. Portmantolarda parmak örgüsüyle örülen atkılar ve kenarı ponponlu yün saç bantlarından artan yer de bu bereler tarafından ele geçirilmişti.

Yalnız önceki yıllardaki yoldaşlarından farklı olarak bu berelerin formunda bir aşinalık vardı. İnsanı çağrışıma zorlayan bir taraf, bir manipüle edilebilirlik, çok tanıdık bir başka nesneye aşırı benzerlik… Bu berelerin formunda bir cupcake’lik vardı!

Yapım aşamalarının tarifi ve resimler için başlığa veya "devamı"na tıklayın!

     

If your mom is a member of the “Secret Knitters Society” you know that some patterns make it to the top of the knitters’ winter lists and all daughters receive multiple colors of the same garment in the same season. Mothers do have the power to force a certain knitted object into high street fashion. If you have a mom who has a connection with this secret cult, you must be aware of these berets or even own a few. We realized that this was the next epidemic in the said age group when Fiona, Marianna and I received four different colors of the same beanie in the same week. Yet it was too late to stop the moms, since their creations had already invaded the little space left of finger knitted scarves and pompom hair bands in our wardrobes.

However, these knitted hats, as opposed to their predecessors, had a rather unique form. A curious twist that forced you into association, some kind of openness to manipulation, a striking resemblance to a very familiar object… These berets had a cupcake-ness of form!

Click "devamı" below for full tutorial and free knitting pattern!

Arabanızı Kardan Temizlemek için Eldivenli Buz Kazıyıcı Yapımı - How to Make a Snow / Ice Scraper Mitt

Üstü karla kaplanmış arabanıza ulaşınca eldivenlerinizi evde unuttuğunuzu farkediyorsunuz, buz kazıyıcıyı soğuktan kızarmış ellerle tutup ön camı temizlemeye razı oluyorsunuz değil mi? Olmayın! :)

You realize that you have left your gloves back at home when you reach your snow covered car and settle for a cold and painful little adventure with your ice scraper and bare, red, sore hands, don't you? Well, don't! :)

NERDEN ÇIKTI?

Geçen hafta kar Ankara’ya ulaştı. 10 yıl olacak neredeyse Ankara’ya taşınalı, her türlü sefilliğini yaşadım, arabayla kaydım, vasıta bulamayıp saatlerce yürüdüm, işe defalarca geç kaldım, gidemedim, tatil oldu diye sevinemedim çünkü eve dönemedim, ofiste mahsur kaldım, evde mahsur kaldım, avm’de mahsur kaldım, doğalgazsız kaldım, kontör yüklemeye gidemedim… Tea-light mumlarla ısınmaya çalışırken evi yakıyordum bir seferinde (o mumları bitişik nizam çoklu yakmayın yuğrum, parafin alev alıyor! Yemek masasının üstünde kamp ateşi gördü bu gözler!)

Soğuktan ve soğuğun getirdiği tüm sefillikten tiksiniyorum, evet. Ve fakat hala içimdeki kar görmüş İzmirli yaşıyor. Her kar yağışında aynı edepsiz sevinç... Utanıyorum herkes endişelenirken ergen gibi coşmaya, “üff yaa yine mi kar!” diye alnımı kırıştırmaya çalışıyorum filan ama ı-ıh! Seviyorum seviyorum çok seviyorum!

Sevdiğim bir şey daha var: himself. Bu yüzden herhalde, karla iyi geçinsin istiyorum. Yavrum yine her sabah arabayı temizleyeceğim diye kendini paralamaya başladı, kıpkırmızı oluyor elleri, kar kol ağızlarından içeri doluyor filan. Çok tatsız… Cama ağzımı burnumu yapıştırıp türlü şebeklikler yapıyorum durumu kurtarmak için ama daha kökten bir çözüm bulmam gerektiğinin farkındayım. Bu arada aklıma bu manşonlu kar temizleme spatulası geldi. Birileri “amerikadangetirmieeş”, geçen yıl ilkbaharda görüp “aa ne güzel fikir!” demiştim. Gecikmeden yapıp paylaşayım, bütün himselflerin, herselflerin elleri sıcacık kalsın sabahları mademse ^^

THE INSPIRATION IS…

The snow finally made it to Ankara last week. It was about ten years ago that I moved to this cold snowy city with its continental climate (Alaska, anyone?), leaving the ever-so-sunny İzmir (weather-wise, California). Since then I went through all kinds of misery the snowy weather has to offer, lost control of my car over the thick ice layers, walked for hours for no other means of transportation was available, been late for work gazillions of times, couldn’t make it to the office, couldn’t make it back home, got stuck at the office, got stuck at home, got stuck at malls, ran out of gas in weathers that made it impossible to leave home to get more. Tried to warm up with tea-light candles’ flame, almost burned down the house (do NOT attempt to light them close together people, kerosene lights up! I’ve witnessed a bonfire on my dining table!)

I hate cold and all the misery it brings about, yes. Yet that Smyrnian girl inside me still does secret cheerful air punches when she sees cute white snowflakes floating. I am sensible enough to be ashamed of my teenage euphoria so I am careful to raise my eyebrows and murmur “Snow? Again?!” followed by an attempt at a facepalm that reeks of hypocrisy for the sake of those grown-ups who get all worried about the torture the snow is about the inflict on us. Yet I love love love it!

Something else I love love love is himself, you know. As of this week his mornings of agony, trying to clean the car of the excess snow has begun. Hands all sore and red, snow filling up his sleeves, very VERY unpleasant… I press my face to the windows and make faces I hope he finds funny, yet I knew I had to do something real to help his war against terror weather! Then I remembered this snow sleeve I saw at someone’s car. I remembered thinking “I could totally make it!”. Just wanted to share in case some himselves and herselves out there may want to give a try to keep their hands warm and cars clean.

Yumuşak Kumaş Yatak Başı Yapımı – How to Make a Soft Upholstered DIY Headboard

ÖNCE - SONRA

BEFORE - AFTER

NERDEN ÇIKTI?

Yüksek lisansın ders dönemi biter de tez yazma dönemi başlar ve fakat öğrenci o tezin kendisi tarafından yazılacağını baştan tam olarak kavrayamaz ya. Hıh işte o talihsiz dönemdeydim. İzmir’e döndüm. Lisenin başında hilkat garibesi gibi bıraktığım ergen odamdan tiksindim ve yenilemeye niyetlendim. Çok zamanım vardı sonuçta, tez dediğin nedir ki, bir şekilde yazılırdı!

 Tabi bu dönemde yatakta kıvrılıp kitap okumak gibi bir lüksüm de vardı. Ve fakat o yatak başı yok muydu, beyinciğime kadar yükselip tam orada öne doğru atılıveren manasız profiliyle enseme enseme batan o namussuz yatak başı! Yenileme listesine birinci sıradan girmişti. Hem yatak başı dediğin pofidik, yumuşacık bir şey olmalıydı, tahta yatak başı ne demekti?!  

(Ne akla hizmetse artık) Karyolanın kendisine zarar vermemek mottosuyla yatak başını yükseltip yumuşak ve konforlu hale getirecek bir çözüm arayışından doğdu bu Laura-Ashley-stylah tatlılık!

THE INSPIRATION IS…

You know the phase when the lectures in a graduate program are completed and the only remaining part is the actual writing of the thesis; however the student does not initially realize that the thesis will not write itself and she’ll have to study day and night to get it completed in the last few months? Well I was in that hapless state of mind when it happened. I went back home and hated the adolescent monstrosity I called “my room” before I left for college years ago. I had to go for a major makeover. After all, I had all the time in the world; the thesis would eventually work out!

Needless to say, I also had the luxury of cuddling up with a book. Yet that headboard, that hard, spiky headboard, which kept pushing my cerebellum with its weird height, which kept crashing into my skull with its ridiculous ornamented profile ranked number one in my makeover list. Anyway, shouldn’t a headboard be all pillowy and cuddlesome? What is wrong with people who make hard wooden headboards anyway? 

I had to raise the headboard and make it soft and headworthy, but I had to keep the old headboard in place for I-cannot-harm-furniture-full-stop! So came to be this Laura Ashley-style beauty…